Σε έναν σύντροφο
Αν θα έπρεπε να γράψω στο σπίτι μου
«Θεέ σώσε τη μητέρα και τον πατέρα μου! »
η επιστολή σου, θα την πίστευαν
δική μου, και θα είναι ευπρόσδεκτη.
Έτσι, ο θάνατος θα μπει
και ο μικρό αδελφός θα γιορτάσει.
Να μην πεις στην φτωχή μητέρα
ότι είμαι νεκρός νεκρός μόνος·
να της πει ότι ο γιος της
ο μεγαλύτερος έχασε τη ζωή του
με πολύ χριστιανικό κρέας γύρω του.
Αν θα έπρεπε να γράψω στο σπίτι μου
«Θεέ σώσε τη μητέρα και τον πατέρα μου! »
Δεν θα θέλουν να ξέρουν
αν πέθανα σα δυνατός.
Θα Θέλουν να ξέρουν αν ο θάνατος
είχε πέσει ξαφνικά.
Πες τους, ότι το μέτωπο μου
κάηκε εκεί που
με φιλούσαν, και ήταν ελαφρύ
το χτύπημα, που μου φαινόταν ότι ήταν
το φιλί της κάθε νύχτας.
Αν θα έπρεπε να γράψω στο σπίτι μου
«Θεέ σώσε τη μητέρα και τον πατέρα μου! »
η επιστολή σου, θα την πίστευαν
δική μου, και θα είναι ευπρόσδεκτη.
Αν θα έπρεπε να γράψω στο σπίτι μου
«Θεέ σώσε τη μητέρα και τον πατέρα μου! »
η επιστολή σου, θα την πίστευαν
δική μου, και θα είναι ευπρόσδεκτη.
Έτσι, ο θάνατος θα μπει
και ο μικρό αδελφός θα γιορτάσει.
Να μην πεις στην φτωχή μητέρα
ότι είμαι νεκρός νεκρός μόνος·
να της πει ότι ο γιος της
ο μεγαλύτερος έχασε τη ζωή του
με πολύ χριστιανικό κρέας γύρω του.
Αν θα έπρεπε να γράψω στο σπίτι μου
«Θεέ σώσε τη μητέρα και τον πατέρα μου! »
Δεν θα θέλουν να ξέρουν
αν πέθανα σα δυνατός.
Θα Θέλουν να ξέρουν αν ο θάνατος
είχε πέσει ξαφνικά.
Πες τους, ότι το μέτωπο μου
κάηκε εκεί που
με φιλούσαν, και ήταν ελαφρύ
το χτύπημα, που μου φαινόταν ότι ήταν
το φιλί της κάθε νύχτας.
Αν θα έπρεπε να γράψω στο σπίτι μου
«Θεέ σώσε τη μητέρα και τον πατέρα μου! »
η επιστολή σου, θα την πίστευαν
δική μου, και θα είναι ευπρόσδεκτη.
Έτσι, ο θάνατος θα μπει
και ο μικρό αδελφός θα γιορτάσει.
μετάφραση Κοκολογιάννης Κωνσταντίνος
Ο Corrado Alvaro γεννήθηκε το 1895 στο San Luca, ένα μικρό χωριό στην πλευρά του Ιονίου, στο όρος Aspromonte, στην επαρχία του Reggio Calabria. Πρωτότοκος από έξι παιδιά του Antonio και Antonia Giampaolo. Ο πατέρας, ο οποίος δίνει την πρώτη εκπαίδευση είναι ένας δάσκαλος δημοτικού σχολείου, ιδρυτής ενός νυχτερινού σχολείου για αναλφάβητους αγρότες και βοσκούς. Στη Luca (R.C.) περνάει μια ευτυχισμένη παιδική ηλικία. Ολοκληρώνει το σχολείο και συνέχισε τις σπουδές του στο περίφημο Collegιο Mondragone στο Frascati (Ρώμη), ένα σχολείο της ελίτ που διοικείται από Ιησουίτες. Στις 8 Απριλίου του 1918 παντρεύτηκε την μπολονιέζε Laura Babini. Συμμετέχει στην Α 'Παγκόσμιο Πόλεμο ως αξιωματικός πεζικού.
Ξεκίνησε τη λογοτεχνική σταδιοδρομία του με το "Poesie grigioverdi» (1917). Μετά από πρόσκληση του Giovanni Amendola, ήταν στη Ρώμη το 1922 και εργαζόταν στη «Mondo». Παρεμβαίνει με τόλμη στην πολιτική και πολιτιστική δράση και δεν αποσιωπά τις δημοκρατικές ιδέες τους. Το 1926 κυκλοφόρησε το "L’uomo nel Labirinto" το 1929 οι ιστορίες «L’amata all finestra». Το 1930 κυκλοφόρησε το "Gente in Aspromonte," το πιο φημισμένο έργο του. Ακολουθήστε το μυθιστόρημα «L’uomo è forte» (1938) και hη νουβέλα «Incontri d’amore» (1940). Από το 1940-1942 έγινε κριτικός θεάτρου στην «Popolo di Roma», στην οποία, από τις 25 Ιουλίου ως τις 8 Σεπτεμβρίου1943, έγινε διευθυντής. Το 1944 ίδρυσε στη Ρώμη (μαζί με τον Libero Bigiaretti και Francesco Jovine) της Εθνικής Ένωσης Συγγραφέων, στην οποία θα παραμείνει γραμματέας μέχρι το θάνατό του. Το 1946 δημοσιοποιεί το «L’età breve», το πρώτο μυθιστόρημα της τριλογίας «Memoriw del mondo sommerso», μετά ολοκληρώθηκε από το «Mastrangelina» (1960) και «Tutto è acaduto» (1961). Αργότερα, εργάστηκε στο σενάριο «Riso amaro» (1949) του Giuseppe De Santis, και από το 1949 έως το 1951, είναι κριτικός θεάτρου στην «Mondo» του Mario Pannunzio. Ακολουθεί το θεατρικό έργο «L’ultima notte di Medea» (1949), και οι σελίδες του ημερολογίου που συλλέγονται στο «Quasi una vita. Giornale di uno scrittore» (1950). Το 1951 κέρδισε το βραβείο Strega με το «Quasi una vita».
Ξεκίνησε τη λογοτεχνική σταδιοδρομία του με το "Poesie grigioverdi» (1917). Μετά από πρόσκληση του Giovanni Amendola, ήταν στη Ρώμη το 1922 και εργαζόταν στη «Mondo». Παρεμβαίνει με τόλμη στην πολιτική και πολιτιστική δράση και δεν αποσιωπά τις δημοκρατικές ιδέες τους. Το 1926 κυκλοφόρησε το "L’uomo nel Labirinto" το 1929 οι ιστορίες «L’amata all finestra». Το 1930 κυκλοφόρησε το "Gente in Aspromonte," το πιο φημισμένο έργο του. Ακολουθήστε το μυθιστόρημα «L’uomo è forte» (1938) και hη νουβέλα «Incontri d’amore» (1940). Από το 1940-1942 έγινε κριτικός θεάτρου στην «Popolo di Roma», στην οποία, από τις 25 Ιουλίου ως τις 8 Σεπτεμβρίου1943, έγινε διευθυντής. Το 1944 ίδρυσε στη Ρώμη (μαζί με τον Libero Bigiaretti και Francesco Jovine) της Εθνικής Ένωσης Συγγραφέων, στην οποία θα παραμείνει γραμματέας μέχρι το θάνατό του. Το 1946 δημοσιοποιεί το «L’età breve», το πρώτο μυθιστόρημα της τριλογίας «Memoriw del mondo sommerso», μετά ολοκληρώθηκε από το «Mastrangelina» (1960) και «Tutto è acaduto» (1961). Αργότερα, εργάστηκε στο σενάριο «Riso amaro» (1949) του Giuseppe De Santis, και από το 1949 έως το 1951, είναι κριτικός θεάτρου στην «Mondo» του Mario Pannunzio. Ακολουθεί το θεατρικό έργο «L’ultima notte di Medea» (1949), και οι σελίδες του ημερολογίου που συλλέγονται στο «Quasi una vita. Giornale di uno scrittore» (1950). Το 1951 κέρδισε το βραβείο Strega με το «Quasi una vita».
Πέθανε στη Ρώμη, στην Piazza di Spagna στο σπίτι του στο vicolo del Bottino no.10, στις 11 Ιουνίου 1956, αφήνοντας κάποια ημιτελή μυθιστορήματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου