ΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗ: ΜΑΞ ΖΑΚΟΜΠ (Max Jacob)

Σάββατο 23 Ιουνίου 2012

ΜΑΞ ΖΑΚΟΜΠ (Max Jacob) - ΠΟΙΗΜΑΤΑ

ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΠΛΗΣΙΟΝ

Ποιος είδε το βάτραχο να διασχίζει ένα δρόμο; Είναι ένας πολύ μικρός αν-
θρωπάκος: μια κούκλα δεν είναι πιο μικροσκοπική. Σέρνεται στα γόνατά του:
ντρέπεται, θα 'λεγες...; Όχι! Πάσχει από ρευματισμούς. Μια κνήμη μένει πίσω,
την σέρνει! Πού πάει έτσι; Βγαίνει από τον υπόνομο, δυστυχισμένος κλόουν. Κα-
νένας δεν πρόσεξε αυτόν τον βάτραχο στο δρόμο. Άλλοτε, κανένας δεν με πρό-
σεχε στο δρόμο· τώρα, τα παιδιά κοροϊδεύουν το κίτρινο άστρο μου. Ευτυχισμέ-
νε βάτραχε! Εσύ δεν έχεις το κίτρινο άστρο.

μετάφραση: Τάκης Βαρβιτσιώτης

ΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟ ΠΟΙΗΜΑ

Ω λιμάνι του ποταμού και τις σκιερής χλόης. Πέρασε κατά μήκος της προβλή-
τας με τις πέτρες η μικρή βάρκα φορτωμένη με τους φίλους μου· ένας μόνο μου
άπλωσε φιλόστοργο χέρι. Έχω τόσους φίλους που θα μπορούσαν να μυρμηγ-
κιάσουν αυτό το βουνό, να γεμίσουν έναν ωκεανό με τριήρεις και κωπηλάτες. Ω
απ' αυτούς, κρυμμένους κάτω απ' το πανί που προστατεύει τους πιο ευαίσθη-
τους, προφυλαγμένους εναντίον μου. Ένας μόνο μου άπλωσε φιλόστοργο χέρι
κι αυτός δεν είναι εκείνος που αγαπούσα πιο πολύ μα εκείνος που πρόθυμα
ξεχνάω.

μετάφραση: Τάσος Κόρφης

Ο ΠΥΡΟΒΟΛΙΣΜΟΣ

Ω! δεν τολμώ να μάθω! δε θέλω να μάθω. Όχι! είναι αδύνατο να σηκωθώ για
να μάθω! Ο πυροβολισμός! ο πυροβολισμός! χθες βράδυ ήταν τόσο λυπημέ-
νος: το φτωχό του το πουγκί! η φτωχή του η καρδιά! ακόμα κι αν ο ήλιος ψηλώσει
στο ουρανό δε θ' αποφασίσω να μάθω... Θα 'θελα να πεθάνω από θλίψη καλύ-
τερα σ' αυτό το κρεβάτι. Το σπίτι έχει ακόμα τα παντζούρια κλειστά· ανταμώ-
νω το γέρο Φ... Θ' άκουσε οπωσδήποτε τον πυροβολισμό και με κοιτάει λυπημέ-
νος. Η αδελφή μου που ντύνεται μου λέει: "Θα πρέπει να πας να δεις στο δάσος
με τα έλατα". όμως δεν απαντώ· κρύβω το κεφάλι μου στα χέρια και κλαίω με
λυγμούς... Ίσως να μην υπάρχει τίποτα πίσω από αυτά, παρά ένας πρωινός
κυνηγός. Ω! δεν τολμώ να μάθω, δε θέλω να μάθω: χθες βράδυ ήτανε τόσο
απελπισμένος.

μετάφραση: Τάσος Κόρφης

Από το βιβλίο του Χριστόφορου Λιοντάκη "Ανθολογία Γαλλικής Ποίησης - από τον Μπωντλαίρ ως τις μέρες μας" εκδόσεις Καστανιώτη

ΖΑΚΟΜΠ ΜΑΞ Γάλλος ποιητής και πεζογράφος. Γεννήθηκε το 1876. Εβραϊκής καταγωγής, στα 38 του χρόνια ασπάστηκε τον ρωμαιοκαθολισμό. Εγκατέλειψε τις σπουδές του για να πάει στην Παρισινή Συνοικία Μονμάρτη. Το 1921 εγκαθίσταται στο χωριό Σαιν-Μπενουά όπου το 1944 συνελήφθη από τους Γερμανούς ως εβραίος και μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Ντρανσύ. Πέθανε εκεί το 1944 από πνευμονική συμφόρηση. Η ιστορία του βασιλιά Καμπούλ του Α΄ και του παραμάγειρα Γκωβαίν ήταν το πρώτο βιβλίο του Ζακόμπ. Επίσης σημαντικά έργα του συγγραφέα είναι: η υπεράσπιση του Ταρτούφου, Κινημάτομα, Αποσπάσματα από απομνημονεύματα άλλων, Το κεντρικό εργαστήριο, Ο άνθρωπος από σάρκα και ο άνθρωπος από αντανάκλαση.

http://www.greekbooks.gr

VANTARDISES D’UN MARIN BRETON IVRES

C’est moi, c’est moi qui suis Moïse

Venez à la Terre promise

Rien à payer pour le passage,

venez car c’est votre avantage

Tous les tunnels de la mer Rouge

Je les percerai de ma gouge.

C’est moi, c’est moi qui suis Samson.

Je suis le patron des coiffeurs.

J’aurais bien dû rester garçon

ma femme a causé mon malheur.

Comme elle faisait la besogne

qu’avais-je à faire que l’ivrogne ?

C’est moi le grand roi Salomon

Pour ma guerre avec Alexandre

j’ai fourni plus de cent millions.

Quand ce Grec a voulu descendre

dans la cave où est mon pognon

l’or s’est trouvé changé en cendres.

Attendez !... Dieu, c’est Jésus-Christ

C’est moi !... c’est moi !... je vous le dis.

Mon sourire est doux comme un ange

avec le vôtre je l’échange

Je suis Dieu ! écoutez mon cri :

Je vous invite au Paradis.

http://alonakitispoiisis.blogspot.com

Max Jacob

From Wikipedia, the free encyclopedia

Max Jacob (July 12, 1876 – March 5, 1944) was a French poet, painter, writer, and critic.

Life and career

After spending his childhood in Quimper, Brittany, France, he enrolled in the Paris Colonial School, which he left in 1897 for an artistic career. On the Boulevard Voltaire, he shared a room with Pablo Picasso who he became great friends with( and was included in his artwork 'Three Musicians'), who introduced him to Guillaume Apollinaire, who in turn introduced him to Georges Braque. He would become close friends with Jean Cocteau, Jean Hugo, Christopher Wood and Amedeo Modigliani, who painted his portrait in 1916. He also befriended and encouraged the artist Romanin, otherwise known as French politician and future Resistance leader Jean Moulin. Moulin's famous nom de guerre Max is presumed to be selected in honor of Jacob.

Jacob, who had Jewish origins, claimed to have had a vision of Christ in 1909, and converted to Catholicism.

Max Jacob is regarded as an important link between the symbolists and the surrealists, as can be seen in his prose poems Le cornet à dés (The Dice Box, 1917 - the 1948 Gallimard edition was illustrated by Jean Hugo) and in his paintings, exhibitions of which were held in New York City in 1930 and 1938.

His writings include the novel Saint Matorel (1911), the verses Le laboratoire central (1921), and Le défense de Tartuffe (1919), which expounds his philosophical and religious attitudes.

Death

Eventually he would be forced to move to Saint-Benoît-sur-Loire, Loiret, where he was hiding during the German occupation of World War II. Jewish by birth, Jacob’s brother was deported to Auschwitz and then his sister Mirthé-Léa and her husband were deported where they were murdered by theNazis. On February 24, 1944 Max Jacob too was arrested by the Gestapo and put into Orléans prison. He was then transferred to Drancy internment camp from which he was to be transported to a concentration camp in Germany. However, said to be suffering from bronchial pneumonia, Max Jacob died in Drancy^[1] on March 5.^[2]

First interred in Ivry, after the war ended in 1949 his remains were transferred by his artist friends Jean Cassou, Pablo Picasso and René Iché (who sculpted the tomb of the poet) to the cemetery at Saint-Benoît-sur-Loire in the Loiret département.

Pseudonyms

As well as his nom d'état civil, or regular name, Jacob worked under at least two pseudonyms, Léon David and Morven le Gaëlique.

See also

	*Poetry portal*
	*Biography portal*

Furniture music: Erik Satie's second set of furniture music was composed and performed in 1920 as Entr'acte music for one of Jacob's comedies (Ruffian toujours, truand jamais - text of this play is lost)
The Selected Poems of Max Jacob, trans. William Kulik (Oberlin College Press, 1999), ISBN 0-932440-86-X
Monsieur Max (2007), French TV movie starring Jean-Claude Brialy as Jacob, in Brialy's last film role