Τρίτη 24 Ιουλίου 2012

ΦΡΑΝΣΙΣ ΖΑΜ (FRANCIS JAMMES) - ΠΟΙΗΜΑΤΑ



ΑΓΑΠΩ ΣΤΑ ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ...

Την Κλάρα μου αγαπώ, μέσα στα περασμένα,
των παλαιικών σχολείων την εσωτερική,
που κάτω απ' τις φτελιές καθόταν να διαβάσει,
στα ζεστά δειλινά την "Οικοκυρική".

Άλλην δεν αγαπώ· και νιώθω ως την καρδιά
το γαλανό το φως απ' τ' άσπρα της λαιμά.
Πού είναι; Πού να 'τανε κι η τόση μου χαρά;
Στη φωτερή της κάμαρα έμπαιναν κλαδιά...

Μπορεί και να μην είναι πεθαμένη ακόμα
- μπορεί κι οι δυο, από τότες να 'μαστε νεκροί.
Φύλλα είχε πεθαμένα στης αυλής το χώμα·
στου γέρικου Καλοκαιριού τα τέλη, έκανε κρύο...

Θυμάσαι τα φτερά τα παγονίσια
στα βάζα τα μεγάλα, στις κοχύλες πλάγι;
Διαβάζαμε κι οι δυο μας για ναυάγια,
δικά σου ονόματα έβανες στα παγονήσια.

Γύρισε Κλάρα! Γύρισε ακριβή μου Κλάρα!
ν' αγαπηθούμε οι δυο, απ' τον κόσμο αν δε λείπεις.
Τ' αρχαίο το περιβόλι έχει αρχαίες τουλίπες.
Ολόγυμνη έλα στο πλευρό μου, Κλάρα!

μετάφραση: Τέλλος Άγρας
από την "Ανθολογία Γαλλικής Ποίησης" Χριστόφορος Λιοντάκης, εκδόσεις Καστανιώτη




 “πί Πόλου Όνου” (μετφρ.: Θέμης Τασούλης)

Οταν θα ναι να ‘ρθω σε σένα Θεέ μου
κάνε να ναι μια μέρα που η φύση σέ γιορτή θα
στροβιλίζεται
Θέλω οπως πάντα το έκανα εδώ κάτω
να βρω ενα δρόμο της επιλογής μου,
να φτάσω οπως θα μ’ άρεσε στους παραδείσους
εκεί, οπου τ’ αστέρια φωτίζουνε τα μεσημέρια.
Θα πάρω τό μπαστούνι μου, θα μπώ μες στο μεγάλο
δρόμο
φωνάζοντας στ’ αγαπημένα μου γαϊδούρια :
Είμαι ο Φράνσις Τζέιμς καί πάω στον παράδεισο
αφού κόλαση δέν υπάρχει στη χώρα του Θεού.
Ελάτε του γαλάζιου ουρανού τρυφεροί μου φίλοι θα
τους πω , μαζί μου,
φτωχά αγαπημένα ζώα, που μ’ άξαφνες κινήσεις τών
αυτιών
διώχνετε αλογόμυγες, χτυπήματα και σφήκες.
Να εμφανιστώ ζητώ Θεέ , μπρστά σου ανάμεσα σ’ αυτά
τ’
αγαπημένα
που σκύβουν τό κεφάλι τους σιγά και σταματούν
συγκλίνοντας τά πόδια
με τρόπο τόσο απαλό που φέρνει τη συμπόνια.
Να φτάσω ακολουθούμενος ‘απ’ τα μεγάλα τους αυτιά,
χιλιάδες,
μ’ αυτά που στά πλευρά τους θά ‘χουνε κοφίνια
φορτωμένα,
μ’ αυτά που σέρνουνε καρότσες σαλτιμπάγκων,
άμαξες με φτερά καί γκαζοντενεκέδες,
κι άλλα που ‘χουν στήν πλάτη τους παλιά βαριά
βαρέλια,
μέ γκαστρωμένες γαϊδουρίτσες σαν ασκιά, με βήματ’
ασταθή,
μ’ αυτά πού ‘χουν δεμένες τίς πληγές
τριγυρισμένες από μύγες πεισματάρες.
Κάνε λοιπόν Θεέ μου, άν θές, να ρθω με τα
γαϊδούρια
καί πες μές στην ειρήνη σου οι αγγέλοι νά μας πάνε
στά φουντωτά ‘απ’ τις χλόες Σου ρυάκια
εκεί, οπου τρεμίζουν τά κεράσια καί στιλπνή
οπως των κοριτσιών η γελαστή τους σάρκα.
Κάνε στό χώρο που διαμένουν οι ψυχές
στα Θεϊά Σου τά νερά σκυμμένος, ίδιος με τα
γαϊδούρια,
που η ταπεινή, γλυκύτατη ζωή τους καθώς σκύβουν
θα καθρεφτίζεται μές στήν διαφάνεια της αιώνιας
αγάπης.

Περιοδικό ” Πάροδος ” Λαμία, Ιούνιος 2007

 Από τό Σημείωμα του μεταφραστή :
Ο ποιητής αυτός έζησε ολη τη ζωή του στά Πυρηναία μακριά από τiς μόδες του Παρισιού. Οταν εμφανίστηκε η  ποίησή του, εντυπωσίασε μέ τhν απλότητα καί τήν αθωότητά της στa θέματα καιτην έκφρασή τους.




Francis Jammes
From Wikipedia, the free encyclopedia

Francis Jammes (French pronunciation: [ʒam];[1] born December 2, 1868 in TournayHautes-Pyrénées - died November 1, 1938 in HasparrenPyrénées-Atlantiques) was a French poet. Coming from an ancient family, he spent most of his life in his native region of Béarn and the Basque Country and his poems are known for their lyricism and for singing the pleasures of a humble country life (donkeys, maidens). His later poetry remained lyrical, but also included a strong religious element brought on by his conversion to Catholicism.

Biography

He was a mediocre student and failed his baccalauréat with a zero for French.[1]
The young author's first poems began to be read in Parisian literary circles around 1895, and they were appreciated for their fresh tone which broke considerably fromsymbolist tendencies of the period. Jammes fraternised with other writers, including André Gide (with whom he travelled to Algeria in 1896), Stéphane Mallarmé andHenri de Régnier. His most famous collection of poems -- De l'angélus de l'aube à l'angélus du soir ("From morning Angelus to evening Angelus") -- appeared in 1897 in the Mercure de France; Le Deuil des Primevères ("The Mourning of Primulas") (1901) was also well received. While working up to that point as a notary's clerk, the author was thenceforth able to live from his writings. In 1905 Francis Jammes, influenced by the poet Paul Claudel with whom he became close, "converted" to Catholicism (in actuality a return to being a practising Catholic) [1] and his poetry became more austere and occasionally more dogmatic.
In the eyes of Parisian literary circles, Francis Jammes was generally considered a solitary provincial who chose to live a life of retreat in his mountainousPyrenees, and his poems never became entirely fashionable. The author sought nomination to the Académie française several times, but was never elected.
Jammes was the original author of Georges Brassens's song La Prière ("The Prayer"). The lyrics were taken from the poem Les Mystères douloureux ("The Agonies of Christ") published in the collection L'Église habillée de feuilles (The Church Clothed in Leaves") (1906); Brassens changed some of the words to make the text more rhythmic.
Jammes was known to have an ardent passion for field sports, especially game hunting. He travelled all over Northern Africa in pursuit of exotic game, but was known to have also been a believer in the conservation of endangered species.
Thirteen poems from his cycle Tristesses ("Sorrows"), were set to music by composer Lili Boulanger in 1914 under the title Clairières dans le ciel ("Clearings in the Sky") a title Jammes had given to an assorted collection of poetry of which Tristesses was a part. The all cycle was composed for soprano, flute and piano byMichel Bosc.

Works

Poetry

Each year links to its corresponding "[year] in poetry" article:
1891: Six Sonnets[2]
1892: Vers,[2] also 1893 and 1894[3]
1895: Un jour[2]
1897: La Naissance du poète ("The Birth of the Poet")[2]
1898: Quatorze prières[2]
1898: De l'Angélus de l'aube à l'Angélus du soir ("From the Morning Prayer to the Evening Prayer")[2]
1899: Le Poète et l'oiseau ("The Poet and the Bird")[2]
1899: La Jeune Fille nue[2]
19001901: Le Triomphe de la vie[2]
1901: Le Deuil des primevères[3]
19021906: Clairières dans le ciel[2]
1905: Tristesses[3]
1906: Clairières dans le Ciel[3]
1906: L'Eglise habillée de feuilles[2]
1906: Le Triomphe de la vie
1908: Poèmes mesurés[2]
1908: Rayons de miel, Paris: Bibliothèque de l'Occident[2]
19111912: Les Géorgiques chrétiennes ("Christian Georgics"), three volumes[2]
1913: Feuilles dans le vent[2]
1916: Cinq prières pour le temps de la guerre, Paris: Librairie de l'Art catholique[2]
1919: La Vierge et les sonnets, Paris: Mercure de France[2]
1921: Épitaphes, Paris: Librairie de l'Art catholic[2]
1921: Le Tombeau de Jean de la Fontaine, Paris: Mercure de France[2]
1922192319241925, Livres des quatrains[3]
1923: La Brebis égarée[2]
19231925 Les Quatrains, in four volumes[2]
1925: Brindilles pour rallumer la foi, Paris: Éditions Spes[2]
1926: Ma France poétique, Paris: Mercure de France[2]
1928: Diane[2]
1931: L'Arc-en-ciel des amours, Paris: Bloud et Gay[2]
1935: Alouette[3]
1935: De tout temps à jamais, Paris: Gallimard[2]
1936: Sources, Paris: Le Divan[2]
1943: Elégies et poésies diverses[2]
1946: La Grâce[2]

Prose

Each year links to its corresponding "[year] in literature" article:
1899: Clara d'Ellébeuse; ou, L'Histoire d'une ancienne jeune fille[2]
1901: Almaïde d'Etremont; ou, L'Histoire d'une jeune fille passionée[2]
1903: Le Roman du lièvre[2]
1904: Pomme d'Anis; ou, L'Histoire d'une jeune fille infirme[2]
1906: Pensée des jardins[2]
1910: Ma fille Bernadette[2]
1916: Le Rosaire au soleil, Paris: Mercure de France[2]
1918: Monsieur le Curé d'Ozeron[2]
1919: Une vierge, Paris: Édouard-Joseph[2]
1919: Le Noël de mes enfants, Paris: Édouard-Joseph[2]
1919: La Rose à Marie, Paris: Édouard-Joseph[2]
1920: Le Poète rustique, Paris: Mercure de France[2]
1921: Le Bon Dieu chez les enfants[2]
1921: De l'âge divin à l'âge ingrat, the first of three volumes of his memoirs, followed by L'Amour, les muses et la chasse, 1922; Les Caprices du poète, 1923[2]
1921: Le Livre de saint Joseph, Paris: Plon-Nourrit[2]
1922: Le Poète et l'inspiration, Nîmes, France: Gomès[2]
1923: Cloches pour deux mariages, Paris: Mercure de France[2]
1925: Les Robinsons basques[2]
1926: Trente-six femmes, Paris: Mercure de France[2]
1926: Basses-Pyrénées, Paris: Émile-Paul[2]
1927: Lavigerie[2]
1928: Janot-poète[2]
1928: Les Nuits qui me chantent[2]
1928: La Divine Douleur[2]
1930: Champétreries et méditations[2]
1930: Leçons poétiques, Paris: Mercure de France[2]
1932: L'Antigyde; ou, Elie de Nacre[2]
1934: Le Crucifix du poète, Paris: M. deHartoy[2]
1936: Le Pèlerin de Lourdes, Paris: Gallimard[2]
1938: La Légende de l'aile; ou, Marie-Elisabeth[2]
1941Saint Louis; ou, L'Esprit de la Croisade, Paris: F. Sorlot[2]

References

a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah ai aj ak al am an ao ap aq ar as at au av aw ax ay az ba bb bc bd be bf bg bh Web page titled "POET Francis Jammes (1868 - 1938)", at The Poetry Foundation website, retrieved August 30, 2009
a b c d e f Rees, William, The Penguin book of French poetry: 1820-1950 : with prose translations, p 413, Penguin Classics, 1992, ISBN 978-0-14-042385-3, retrieved via Google Books, August 30, 2009

External links






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Κατερίνα Γώγου «Μου μοιάζει ο άνθρωπος μ' έναν ήλιο, που καίγεται από μόνος του»

  Γράφει η Θέκλα Γεωργίου Επιλογή μουσικής Θέκλα Γεωργίου και Κωνσταντίνος Κοκολογιάννης «Ο μόνος τρόπος να ζήσεις και να πεθάνεις είναι να ...